Ja, in plaats van pleegkindjes. Want zo voelen ze een beetje, ik zie ze net zo vaak, al dan niet vaker, dan m'n eigen paarden. Daarnaast train ik dit eigenzinnige, lieve drietal ook twee keer per week en zijn ze zich in de loop van de tijd wat meer op me gaan richten, waardoor ik niet meer 'dat meisje ben wat altijd gedag zegt' maar ook degene waar voor gewerkt wordt én waar wat gehaald kan worden. Want, inzet wordt immers beloond.
Die specifieke aandacht leidde van de week voor dit leuke plaatje waar ze als 'drie op een rij' keurig bleven staan en even lief en geïnteresseerd in de lens keken voor de foto.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten