Zo af en toe als Arjen en Antoinette weg moeten vragen ze mij om de paarden te voeren of op te passen (als ze langer weg zijn). Om eerlijk te zijn had ik er in het begin weinig mee, al dat zwarte grut. Iedereen die mij goed kent zak ook beamen dat Friezen nou niet bepaald tot mijn favoriete ras behoren. Maar inmiddels na ze een jaar of twee iedere week te zien kan ik ze toch wel steeds meer waarderen. Af en toe zit er zelfs een enkeling tussen waarvan ik denk 'die zou wel met mij mee mogen'. Ik bemerkt mezelf er dus zelfs op dat ik er op let welke me aanspreekt en welke niet, terwijl ik het eerder allemaal niets vond. En goed, zeg nou zelf, wie smelt er nou niet voor al die schattige baby's!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten