- Ik heb nog niet helemaal tevreden over de lay-out maar met de nieuwe blogger toepassing krijg ik de foto's niet meer fatsoenlijk in mijn berichten... :-( -
Door de tijd heen maak ik geregeld eens wat foto's van 'm. Bij Ern is dat altijd een kunst opzich. Niet omdat hij niet op de foto wil, in tegendeel. Maar vaak ontbreekt het hem net aan geduld om te poseren voor de camera én is 'ie niet altijd even fotogeniek. Ondanks dat 'ie dan misschien niet zo fotogeniek is kun je d'r altijd nog en ander naampje aanhangen, hij is erg authentiek en altijd zichzelf.
Van een meter of 200 afstand in de wei kun je Pepe en Erengue niet van elkaar onderscheiden omdat ze extrieurmatig gewoon best veel op elkaar lijken. Maar... Zodra je even een halve minuut de tijd neemt kun je Erengue er zo uitpikken. Hij is gewoon zoals hij is, en dat is vaak ondeugend, lui, lief, nieuwsgierig etc. Pepe daarentegen is veel minder expressief en meer op zichzelf dan dat Ern dat is. Ter vermaak wat leuke kieksjes van Erengue-Pepe die ik door de tijd heen bij elkaar geklikt heb met m'n vette smartphone! Wat ben ik blij met dat ding zeg :-D
Ern houdt heel erg van eten. Zo pas was de wilgenboom gesnoeid, met als gevolg dat de paarden deze takken tot hun beschikking kregen. Aangezien Bright-One zich erg druk stond te maken voor in de wei omdat ze oogcontact wilde met Charlie besloot ik om er maar vast wat takjes voor te gooien, zo had ze in ieder geval wat te doen. Erengue en Pepe stonden helemaal achter op het achterste stuk, maar toen Ern er eenmaal lucht van kreeg dat er wat te halen was kwam 'ie gelijk naar voren.
Toen hij eenmaal naar voren gekuierd kwam zwaaide ik met een grote tak naar 'm om in beeld te komen. Ieder normaal paard zou rechtsopkeerts maken als er iets groots ritselends naar je staat te zwaaien. Laat staan er vrijwillig op af lopen. Eenmaal voor in de wei heeft 'ie samen met Bright-One lekker staan genieten van de wilgentakken. Of eigenlijk, voornamelijk de blaadjes...
Toen ik een nieuwe lading takken ging halen zat er een heeele grote tussen. Om eens te testen hoe bomproof hij nu eigenlijk is (hoefde ik eigenlijk al niet meer te testen maar het blijft leuk...) heb ik geprobeerd de tak over 'm heen te leggen. Aangezien dat anatomisch gezien helaas niet lukte, en hij 'm iedere keer uit m'n handen trok omdat 'ie er aan wilde eten, probeerde ik 'm tegen 'm aan te parkeren. En dat lukte wel!
Zo nieuwsgierig als hij altijd is was hij ook toen ik deze foto probeerde te maken. Als ik dan niet snel genoeg (achteruit natuurlijk) wegloop staat 'ie al zo dichtbij dat z'n neus bijna in de camera zit. Of in dit geval z'n voorplukje. Z'n schattige babykrullen zijn zo lief! 
Niet altijd, maar meestal komt er uiteindelijk (als ik maar lang genoeg blijf staan) weer een moment dat 'ie eieren voor z'n geld kiest en zijn aandacht besluit om ergens anders op te vestigen. Gelukkig heeft Erengue nog geen besef hoe bevoorrecht dat hij zelf zijn keuzes kan maken in wat hij doet en wanneer en dat hij niet net zoals 90% van de paarden 23 uur per dag op stal hoeft te staan. Pepe en Bright-One hebben dat des te meer. Pepe heeft echt moeten wennen aan haar nieuw verworven vrijheid terwijl Bright-One vanaf dag 1 besloten heeft om nooit meer opgesloten te worden. Nu inmiddels aangekomen op 3 oktober 2011 staan ze nog steeds lekker zonder deken 24/7 op de wei. Binnen nu en een aantal weken gaan ze van het stuk waar ze nu staan naar de kade waar ze voldoende beschutting hebben om droog en uit de wind te staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten